Asset Publisher
Urządzania Lasu
Nadleśnictwo Gorlice obecnie prowadzi gospodarkę leśną w oparciu o Plan Urządzenia Lasu na okres gospodarczy 2016 - 2025.
Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL). Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane decyzją Ministra Środowiska.
Przygotowanie planu poprzedza zawsze dokładna inwentaryzacja i ocena stanu lasu. Leśnicy określają takie cechy lasu, jak struktura, budowa, wiek, skład gatunkowy, stan zdrowotny, warunki glebowo-siedliskowe itp. W działaniach przewidzianych do realizacji uwzględnia się cele gospodarki leśnej i funkcje, jakie pełnią lasy w urządzanym nadleśnictwie.
Przed sporządzeniem planu urządzenia lasu leśnicy dokładnie inwentaryzują zasoby leśne i oceniają stan lasu
Współczesne plany gospodarowania na terenach leśnych wykonuje się, wykorzystując najnowsze osiągnięcia techniki. Podstawowym narzędziem pracy jest tu leśna mapa numeryczna (LMN), będąca częścią systemu informacji przestrzennej (GIS). Mapa ta w sposób graficzny przetwarza i przedstawia dane zebrane podczas prac terenowych. Od lat w urządzaniu lasu stosuje się również coraz doskonalsze metody wykorzystywania zdjęć lotniczych i satelitarnych, które uzupełniają wyniki prac terenowych.
Czasami plan urządzenia lasu może być opracowywany na okres krótszy niż 10 lat. Dzieje się tak w uzasadnionych przypadkach, na przykład gdy wystąpią duże szkody lub klęski żywiołowe.
Plan urządzenia lasu powinien zawierać m.in.:
- opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia,
- analizę gospodarki leśnej w minionym okresie,
- program ochrony przyrody,
- określenie zadań związanych z pozyskaniem drewna, zalesieniami i odnowieniami, pielęgnacją i ochroną lasu, gospodarką łowiecką i tworzeniem infrastruktury leśnej (budynki, drogi).
Plan urządzenia lasu wykonywany jest na podstawie obowiązującej w Lasach Państwowych instrukcji.
Plan Urządzenia Lasu na okres gospodarczy 2016 - 2025 zatwierdzony jest decyzją Ministra Środowiska z dnia 18 kwietnia 2017 roku.
Asset Publisher
Asset Publisher
Rezerwat "Kornuty"
Rezerwat "Kornuty"
Fot. R. Łapiński
Fot. R. Łapiński
Fot. R. Łapiński
Rezerwat "Kornuty"
Położenie
Rezerwat przyrody "Kornuty" położony jest w granicach wsi Bodaki i Bartne, w gminie Sękowa. W skład rezerwatu wchodzą wydzielenia: "a" i "b" oddziału 199 oraz wydzielenie "b" i "c" oddziału 200 leśnictwa Bodaki, Obrębu Gorlice. Nazwa rezerwatu zaczerpnięta została od nazwy geograficznej jednego z kilku szczytów Pasma Magury Wątkowskiej - Kornuty (830 m n.p.m.)
Chroniony obiekt znajduje się w odległości ok. 58 km na południowy-wschód od Nowego Sącza (drogą przez Gorlice, Sękową Bodaki), oraz 17 km na południowy wschód od Gorlic.
Do rezerwatu można dojść:
-
od północy, ze wsi Wapienne (zielonym szlakiem przez wzgórze Ferdel-649m n.p.m.), odległość około 7km,
-
od południowego wschodu, ze wsi Bartne (żółtym i zielonym szlakiem), odległość około 2.5 km,
-
od północnego wschodu, ze wsi Folusz (żółtym szlakiem przez teren Magurskiego Parku Narodowego), odległość około 6 km,
Ponadto można wykorzystać sieć dróg leśnych prowadzących ze wsi Bodaki, którymi do rezerwatu jest około 2,3 km. Połączenia autobusowe z Gorlicami posiadają: Wapienne, Dragaszów i Bodaki a z Jasła Folusz. Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Gorlicach-Zagórzanach (ok.2 1. Km).
Cel ochrony
Rezerwat przyrody "Kornuty" utworzono w celu ochrony wychodni skalnych, ciekawie ukształtowanych w wyniku procesów erozji, leżących w obrębie płaszczowiny magurskiej. Rezerwat "Kornuty" chroni w swym zasięgu najciekawsze fragmenty form skałkowych i skalnych w obrębie Magury Wątkowskiej i zachodniej części Beskidu Niskiego. Główne skupienie form skałkowych znajduje się w części przygrzbietowej, w krawędzi stoku. Ponadto na całej powierzchni rezerwatu zalega sporo oderwanych form skalnych, mających różnorakie wielkości i kształty. Pojedyncze skały i niewielkie ich skupienia znajdują się również poza granicami rezerwatu, zarówno w części przygrzbietowej jak i w środkowej partii stoku. Ponadto rezerwat chroni półnaturalne i w miarę dobrze zachowane zespoły roślinne: buczyny karpackiej i kwaśnej buczyny górskiej, charakterystyczne dla pasm Beskidu Niskiego, oraz elementy fauny beskidzkiej. Dodatkowo Rezerwat spełnia istotną rolę w ochronie wód i gleb wyższych położeń górskich.
Wg obowiązującej klasyfikacji jest to rezerwat typu skalnego / skały krzemianowe /, rodzaj - geologiczny / erozyjne / /1 lb,Fd/.
Historia utworzenia rezerwatu
Początkiem XX wieku tereny obecnego rezerwatu stanowiły własność prywatną. Zasoby skalne były w części eksploatowane do celów budowlanych i jako surowiec rzeźbiarski przez miejscową ludność. Już w dwudziestoleciu międzywojennym wielu przyrodników i turystów postulowało otoczenie ochroną tego cennego fragmentu, stąd też doprowadzono do wykupienia terenu przez PTT. Jednocześnie wstrzymana została eksploatacja skał. W roku 1945 teren został przejęty przez Skarb Państwa i przeszedł w zarząd Lasów Państwowych.
Rezerwat "Kornuty" został utworzony na podstawie zarządzenia Ministra Leśnictwa z dnia 30.09.1953 na powierzchni 3.22 ha. Następnie w roku 1964 na podstawie Zarządzenia nr 103 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego dokonano powiększenia rezerwatu do powierzchni 11.90 ha.